aaiBoek

Ik hoor het vader nog zeggen: "Nederland, dat was in mijn tijd hét muziekland." Papa mag in zijn tijd eerder op de golven van de mainstream gedobberd hebben, en vooral naar Moerdijken van platen geluisterd hebben, maar hij had een punt: in 'zijn' 70's had Nederland waarschijnlijk nog iets in de muzikale poppap te brokken.

Hoogdagen werden nadagen, en ik kende als tiener alleen de laatste krenten uit de Nederlandse pap: Urban Dance Squad, Bettie Serveert, Lauwe Thé, ... en een handvol dance-producers die het recept van hun geheime mix net zo smakelijk konden uitleggen als SOS Piet, maar dan met pinda- i.p.v. stoofvleessaus.

Hoewel ik met een grenspaal tussen de benen opgroeide, kregen de Kezen ondanks de Schengen-akkoorden muzikaal dus niet veel meer over de grens gesmokkeld met enige street cred-waarde.

De straling van Hilversum die raakt(e) nog net over de grens. Duimen en vingers aflikken met Paul de Leeuw op de doos. Maar als De Leeuw begint te zingen, denk je spontaan: stop met miauwen, ga gauw weer verbaal klauwen.

Dixit Bart Peeters: "Anoukske, Anoukske, als ik jou zie, voel ik iets groeien in m'n broekske." Aber Anouk doet eerder m'n tenen krullen met haar geaffecteerd broodje-kroket-Engels, dat ze als een aftandse soul-lada-diva vantussen haar gouden bijters kwaakt.

Kroket, rijmt op cabaret: gezellig van grappig toneeltje doen en tussendoor - welaan met die reddingsboei - met fake waterlanders een liedje met een grote boodschap staan janken alsof de kat al dertig dagen van huis is. Als het aan de muisjes etende kat lag, vond ze dat het volkomen kut was.

Krezip, nog zo'n gat in de kaasschaafcultuur, heeft gelukkig de harakiri-eer aan zichzelf gehouden. Maar muziek moet lager mikken dan de maag. Rock 'n roll komt vanuit de onderbuik, niet uit het plastic broodtrommeltje dat je meeneemt naar de peanutbutterpoppapschool.

En Nederland laat zich qua jongbelegen bandjes [spreek ook lekker denigrerend uit als 'bentjes'] voor nog meer gaten vangen: de mök van Moke, de tweedehandse Strokes van GEM (echte venten doen het met viertakt), het hertverscheurende A Balladeer, de Giel Beelenpetjesrock van Voicst, en als toppoppunt: de citadelpop van Dinand - euh - Kane.

Zwijg me dus van de laatste kutgroepen uit Engeland Nederland. Spreek me liever van de sound van de underground, de kont van de onderhond. Mijnheer de minister-president, slaap cockrockin' zZz-acht.